Menu

HISTORIA PARAFII RYCHTAL I ARCHITEKTURA KOŚCIOŁA

Foto Fabian Żurawa.

Historia parafii w Rychtalu sięga XIII wieku, gdyż jak wynika z dokumentów Rychtal od 1294 roku był własnością biskupów wrocławskich. Im to zawdzięczał fundację kościoła parafialnego, który w tamtym czasie był drewniany i nosił wezwanie św. Jana Chrzciciela  patrona katedry wrocławskiej. W 1638 roku w Rychtalu stał drewniany kościół, noszący tytuł Matki Bożej, wzniesiony po pożarze starego. W owych czasach prócz jałmużny kościół nie miał dochodów, mimo biskupiego patronatu. W 1628 roku ówczesny biskup wrocławski Karol Ferdynand Waza aprobował budowę kaplicy ku czci świętej Jadwigi Śląskiej w okolicy Rychtala, której losy nie są jednak znane. W 1661 roku w miejsce drewnianej świątyni noszącej wówczas wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny wybudowano kościół murowany pod wezwaniem Ścięcia świętego Jana Chrzciciela. W roku 1782 miasteczko prawie w całości zostało strawione przez ogromny pożar z którego ocalały jedynie mury prezbiterium świątyni, drewniany ołtarz główny i zakrystia. W latach 1784 – 1785 został wzniesiony obecny kościół, który od lat 80 - tych XX wieku nosi wezwanie Męczeństwa św. Jana Chrzciciela. Jest on położony w pobliżu Rynku od strony północno – wschodniej. Obecna świątynia została wzniesiona w stylu klasycystycznym z wykorzystaniem części murów poprzedniej świątyni. Pracami budowlanymi kierował inspektor budownictwa J. Giesler (J. Diesler) a budował go murarz Antoni Jakisch z Namysłowa. Prace ciesielskie wykonał cieśla Hallbrodt z Sycowa. Od strony północnej znajduje się zakrystia z lożą kolatora i  przylegającą do niej wieżyczką schodową. Od strony południowej wznosi się kwadratowa, dwukondygnacyjna wieża dzwonna. Nad wejściem zewnętrznym do wieży umieszczony został portal o obramowaniu kluczowym, a nad nim okno owalne. Poniżej znacznie starsza od świątyni kamienna rzeźba przedstawiająca głowę św. Jana Chrzciciela na misie, której pochodzenie nie jest znane. Od strony północnej znajduje się przybudówka, zawierająca klatkę schodową prowadzącą na chór. Od strony zachodniej nad wejściem głównym mieści się trójkątny portal wsparty na dwóch kolumnach. Dach nad zakrystią jest jednospadowy, będący przedłużeniem części dachu dwuspadowego nad prezbiterium, a nad nawą kościoła dach jest czterospadowy. Całość pokryta jest czerwoną dachówką – karpiówką. Prezbiterium kościoła wraz z zakrystią zachowało się z wcześniejszej świątyni, wybudowanej w roku 1661. Jest ono półkoliste, na zewnątrz oskarpowane. Posiada ciężkie sklepienie kolebkowe, inaczej zwane beczkowym, z poprzecznymi otworami okiennymi, zwanymi lunetami. Obrzeża lunet wykończone są złoceniami. W prezbiterium znajdują się figury świętych: Tytusa, Mikołaja, Andrzeja Apostoła, Bartłomieja Faustyny i Antoniego. W prezbiterium znajduje się ołtarz w stylu klasycystycznym z XVIII wieku. W centrum ołtarza umieszczono obraz patrona parafii św. Jana Chrzciciela, autorstwa Jana Menzla z Mnichowic. Został on namalowany najprawdopodobniej około roku 1906. Nad nim znajduje się obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Dawniej w tym miejscu znajdował się obraz Św. Rocha. Pomiędzy obrazami znajduje się głowa anioła ze wstęgą, na której widnieje łaciński napis „Altare privilegiatum. Leo XIII p.p. III Unii MDCCCLXXXI”. Poniżej jest głowa św. Jana Chrzciciela na misie, z której na boki rozchodzą się promienie. Całość symbolizuje jego męczeńską śmierć. Płaskorzeźbę otaczają rzeźbione motywy roślinne. Ołtarz zdobią cztery kolumny korynckie, których głowice dekorowane są pięknie stylizowanymi liści akantu. Trzony kolumn są gładkie, bez fryzów. Kolumny te pełnią funkcje nie tylko dekoracyjne, ale również funkcje konstrukcyjne, dźwigają bowiem górną część ołtarza, przypominającą tympanon w świątyniach greckich. Trzony kolumn wykonane są z jednolitego drzewa (monolit) o gładkiej powierzchni, zwężającej się ku górze. Zewnętrzne kolumny wieńczą drewniane wazony z kwiatami, zaś wewnętrzne wieńczą figury aniołów. Po bokach ołtarza umieszczono posągi świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz świętych Augustyna i Ambrożego. Nad tabernakulum umieszczony jest napis „Altare privilegiatum” oraz krzyż. Nad krzyżem stoi relikwiarz św. Jana Chrzciciela, który w 1751r. przybył do Rychtala z Sieny. W centrum prezbiterium znajduje się ołtarz soborowy, mensa ołtarza przedsoborowego, ambonka, stolik na dary ołtarza, sedille oraz ławy dla asysty wykonane z szarego marmuru. Z prawej strony prezbiterium znajduje się marmurowa chrzcielnica zwieńczona złotą, kutą koroną. Prezbiterium od nawy kościoła oddzielają kute balaski wykończone marmurem, wykonane na wzór historycznych, które zostały zniszczone. Po lewej stronie prezbiterium znajduje się wejście do zakrystii, w którym umieszczone są żelazne drzwi, ozdobione metalowymi różyczkami,  z ręcznie wykonanymi zamkami. Zakrystia ma dwa przęsła sklepień krzyżowych. Okna zakrystii zabezpieczone są kratami kutymi ręcznie. Posadzka całego kościoła wykonana została z marmuru tureckiego. W kościele znajdują się ławki dla wiernych. Zostały wykonane z drewna modrzewiowego. Kościół jest jednonawowy. Ściany nawy i wieży posiadają skromne dekoracje pilastrowe i ramowe, o charakterze klasycznym. Od roku 1957 płaski sufit nawy kościoła zdobi polichromia wykonana przez panów Nogaja i Gromadzińskiego z Poznania w technice wapiennej, przedstawiająca tajemnice różańca. W nawie znajdują się trzy ołtarze boczne, na wzór ołtarza głównego, z tym że posiadają tylko dwie kolumny. Po lewej stronie nawy znajduje się ołtarz poświęcony Matce Boskiej Szkaplerznej. Obraz przedstawiający Matkę Boską Szkaplerzną został namalowany w 1875 roku przez A. Rednera. Pod obrazem znajduje się gablota szklana w której umieszczone są wota. Na marmurowej mensie ołtarzowej stoi figura Matki Bożej Fatimskiej wykonana z drzewa lipowego przez portugalskiego rzeźbiarza. Obok na ścianie umieszczona została przywieziona z Włoch kopia Całunu Turyńskiego w skali 1:2. Po prawej stronie nawy znajduje się ołtarz z obrazem Anioła Stróża wykonanym przez A. Rednera około 1875 roku. Na marmurowej mensie stoi drewniana figura Najświętszego Serca Pana Jezusa. Z lewej strony ołtarza na ścianie znajduje się obraz przedstawiający Serce Jezusa, pochodzący z klasztoru Sióstr Elżbietanek w Rychtalu. Poniżej obrazu w metalowej gablocie umieszczona została zabytkowa monstrancja ofiarowana przez myśliwych z Koła Łowieckiego Jeleń w Rychtalu, którą w niezwykłych okolicznościach odnaleźli oni w lesie po polowaniu hubertowskim 4 listopada 2013r. Naprzeciw wejścia do wieży, mieści się  ołtarz boczny z obrazem Św. Anny z Jezusem, namalowany przez Jana Menzla w 1908 roku. Nad tym obrazem umieszczony jest mniejszy, w ramie przypominającej medalion z wizerunkiem św. Anny Samotrzeciej w towarzystwie córki (Matki Bożej) i małego Jezusa. Na mensie ołtarza umieszczony został relikwiarz z kością św. Jadwigi Śląskiej przywieziony z Trzebnicy a za nim współczesna figura Świętej. Mosiężno – stalową obudowę relikwiarza wykonał artysta kowal Leszek Dziedzic z Kępna autor kutego wyposażenia świątyni tj. pulpitu, świecznika, skarbon, ław ministranckich i klęczników. Do  nawy wpada  światło  słoneczne przez cztery duże okna i jedno małe nad ołtarzem św. Anny. Wszystkie okna zamknięte są półkoliście. Na ścianach nawy w 1904 roku zostały umieszczone stacje drogi krzyżowej, które są wiernymi kopiami stacji drogi krzyżowej z katedry wrocławskiej. Między stacjami drogi krzyżowej, jak i w prezbiterium oraz na chórze znajduje się 18 kinkietów. Nawę zdobi  żyrandol trzykondygnacyjny z mosiądzu wykonany przez Eugeniusza Tonderę z Leszna. Nad wejściem do wieży umieszczony jest obraz św. Jana Chrzciciela, po bokach ozdobiony głowami aniołów, wykonanymi przez Józefa Dzwończaka z Rychtala. Pod chórem na kamiennych podestach znajdują się figury św. Rocha i św. Franciszka. Po lewej stronie ołtarza św. Anny umieszczona jest na ścianie nawy pamiątkowa tablica poświęcona pamięci tragicznie zmarłego Ks. Alfonsa Szenborna, zaś po prawej stronie tablica poświęcona Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II. Na przeciwnej ścianie nawy została umieszczona tablica konsekracyjna kościoła oraz tablica poświęcona wybitnemu misjonarzowi , bohaterowi II wojny światowej Ojcu Konradowi Stolarkowi ze Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów NMP, który urodził sie i mieszkał do 18 - tego roku  życia w Rychtalu. W wieży kościoła znajdują się dwa zabytkowe konfesjonały, a w nawie pod oknami cztery współczesne. Wewnątrz rychtalskiej świątyni znajdują się organy wykonane w stylu neoklasycystycznym w roku 1914 przez Jozefa Bacha z Rychtala. Prospekt organowy jest jednosekcyjny, neoklasycystyczny, na cokole, o falistej linii. Organy wyposażone są w miech magazynowy o napędzie nożnym i elektrycznym. Organy posiadają 20 głosów. Chór otacza balustrada ozdobiona od strony nawy medalionami. Środkowy medalion przedstawia św. Cecylię, patronkę muzyki sakralnej. Pozostałe medaliony przedstawiają aniołów z chóru anielskiego. Od przełomu XX i XXI wieku kościół w Rychtalu i jego otoczenie, dzięki wysiłkowi całej wspólnoty parafialnej przechodzą gruntowną renowację.

Opracował: Maciej Oscenda

POST SCRIPTUM

Do budowy kościoła w Rychtalu wykorzystano częściowo mury poprzedniej świątyni z roku 1661, która została zniszczona podczas wielkiego pożaru miasteczka. Świadczy o nim następujący wpis w księdze małżeństw parafii: "We wtorek 13 sierpnia 1782 r. w Rychtalu w godzinach przedpołudniowych miał miejsce ślub wdowca Filipa Sobagło, lat 46, z panną Marianną Bzdyk, lat 26. Na marginesie tego wpisu w księdze małżeństw proboszcz zapisał: Podczas zawierania tego małżeństwa po raz ostatni do uroczyście śpiewanej Mszy zadzwoniły duże dzwony, a potem dokonano aktu ślubu. Wybuchł pożar dnia 13 sierpnia 1782 r. który 83 domy, 13 stodół z wszelkim bogactwem i kościół w popiół i pył obrócił, również stopił dzwony". W archiwum magistratu namysłowskiego odnaleziony został wpis następującej treści: " Dnia 13 sierpnia 1782 roku, podczas królewskiego strzelania w Namysłowie w miasteczku Rychtal wybuchł wielki pożar. Miasteczko zgorzało prawie w całości, spłonęły wtedy: kościół, plebania, 5 budynków publicznych, 86 domów mieszczańskich i 13 stodół. Z pożaru świątyni ocalały jedynie: drewniany ołtarz główny, prezbiterium i zakrystia ". Podczas renowacji wnętrza kościoła, odsłonięte zostały fragmenty ścian prezbiterium ukazujące rozmiary zniszczeń jakich dokonał pożar.

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

Napis na tablicy: Mur świątyni z 1661 roku strawiony pożarem 13 sierpnia 1782r.

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

WPIS DOTYCZĄCY KOŚCIOŁA W RYCHTALU W KATALOGU ZABYTKÓW SZTUKI Z 1889 ROKU

Okładka Katalogu Zabytków Sztuki. Wrocław 1889 r.

"Rychtal. Kościół parafialny św. Jana Chrzciciela. Patron: Książę biskup.

Żyrandol na 12 świec – odlew z brązu, przed 1700 r., Dzwon: średnica dolna 108 cm. Odlany w 1783r. przez Georga Kriegera we Wrocławiu. Jego wiciowy ornament, przeplatany puttami charakteryzuje się wdziękiem w porównaniu do tego, którego używano na dzwonach w epoce baroku. Niektóre ornaty i nieszporniki z jedwabnej tkaniny adamaszkowej z XVIII wieku."

DANE DLA MIEJSCOWOŚCI Z TERENU PARAFII RYCHTAL NA 1 XII 1885 R.

„Gemeindelexikon fur die Prowinz Schlesien”  Berlin 1887 r.

RYCHTAL (REICHTHAL) - 1 364 mieszkańców, w tym 1 100 katolików,

DARNOWIEC (DÖRNBERG) - 273 mieszkańców, w tym 180 katolików,

GŁUSZYNA (GLAUSCHE) - 1 335 mieszkańców, w tym 589 katolików,

MAŁY BUCZEK  (KLEIN BUTSCHKAU) - 99 mieszkańców, w tym 59 katolików,

OKRZYCE (FRIEDRICHSHILF) - 62 mieszkańców, w tym 38 katolików,

SZARLOTA (CHARLOTTENTHAL) - 58 mieszkańców, w tym 34 katolików,

WIELKI BUCZEK (GROẞ BUTCHKAU) - 305 mieszkańców, w tym 244 katolików,

ZGORZELEC (SGORSELLITZ) - 181 mieszkańców, w tym 157 katolików.

W sumie katolikami było 2401 spośród 3677 mieszkańców miejscowości znajdujących się w granicach parafii Rychtal. Procentowo stanowiło to 65,30% społeczności. Protestantów było 1242 (33,78%), Żydów zaś 34 (0,92%). Na terenie parafii znajdowały się kościoły w Rychtalu (fara), Głuszynie i Wielkim Buczku (filie). Protestanci posiadali w Rychtalu filialny kościół parafii Drożki, do której należeli też mieszkańcy Darnowca, Głuszyny i Zgorzelca. Do parafii w Szymonkowie należeli z kolei mieszkańcy Małego Buczka, Okrzyc, Szarloty i Wielkiego Buczka.

Rys. Mateusz Magda

ADALBERT REDNER

Autor dwóch obrazów w rychtalskim kościele

Magda Ławicka/Muzeum Architektury we Wrocławiu

Jedyna znana fotografia artysty, który kazał się sfotografować przy pracy, podczas malowania obrazu: "Ucieczka Świętej Rodziny do Egiptu".

Adalbert Redner urodził się w 1833 roku w miasteczku Neuenburg nad Wisłą ( Od 1920 roku nosiło ono polską nazwę Nowe ) koło Grudziądza w rodzinie nauczyciela, również Adalberta Rednera i Friederike Stock. Jego ojciec był z pochodzenia Polakiem a dziadek nosił polskie nazwisko Mówiński, które zniemczył, zmieniając na Rednera. Matka malarza była protestantką a ojciec katolikiem i w tym wyznaniu zostały wychowane dzieci, a co więcej o pięć lat starszy brat Adalberta, Leo Redner z czasem został biskupem chełmińskim i wybitną postacią Kościoła na Pomorzu, naprawiającą szkody polityki Kulturkampfu. Adalbert początkowo poświęcił się malarstwu Studiował je m.in. w Akademii Drezdeńskiej. Na początku lat 60 - tych XIX wieku osiedlił się w Nysie, gdzie założył Atelier Obrazów Kościelnych. Reklamował je na łamach śląskiego czasopisma kościelnego "Schlesisches Kirchenblatt" w 1863 roku polecając się jako "malarz akademicki z Drezna", który ma do sprzedania gotowe obrazy: Ecce Homo, Madonnę della Sedia, Chustę Św. Weroniki wg. Corregia, a także informował, że wykonuje wizerunki Chrystusa na blasze do umieszczania na krzyżach oraz restauruje stare obrazy. Był autorem bardzo wielu obrazów religijnych. Poza wyżej wzmiankowanymi zrealizował m. in. obrazy Drogi Krzyżowej dla kościołów w pw. św. Mikołaja w Otmuchowie ( 1865), w Bieruniu Starym ( 1869), w Krzanowicach koło Raciborza ( 1871), a takrze Ostatnią Wieczerzę dla kościoła pojezuickiego pw. Wniebowzięcia NMP w Nysie ( 1866), Madonnę z Dzieciątkiem w wieńcu różanym do kościoła pw. Świętej Rodziny w Chełmsku ( 1874), Zaślubiny Marii z Józefem - odnalezione ostatnio w zakrystii w Otmuchowie - Wójcicach ( 1869), dwa obrazy do ołtarzy bocznych w kościele parafialnym w Rychtalu: Matka Boska Szkaplerzna i Anioł Stróż (1875). Przypuszczalnie malowanie obrazów religijnych nie przynosiło oczekiwanych dochodów i około 1865 roku Redner zajął się również fotografią. Jego atelier malarskie na III piętrze kamienicy przy Berlinerstrasse 6 (obecnie ul. Krzywoustego) w Nysie zaczęło służyć także jako pracownia fotograficzna. W październiku 1872 roku A. Redner otworzył pracownię witrażową we Wrocławiu, której działalność przyniosła mu sławę i duże zyski. Nie wiadomo gdzie najpierw mieścił się jego warsztat, gdyż w księgach adresowych Wrocławia jest notowany dopiero od 1874 roku jako witrażysta zamieszkały przy Kleine Furstenstrasse 6 ( obecnie ul. Grunwaldzka ). Na mieszkanie i pracownię wynajmował I i II piętro kamienicy aż do 1883 roku. Wówczas zakupił 3- kondygnacyjną kamienicę przy Monhauptstrasse 7 ( obecnie ul. Matejki ). od wdowy po Juliuszu Monhaupcie. W lipcu 1885 roku powstał projekt wzniesienia na tyłach kamienicy budynku przeznaczonego w całości na warsztat witrażowy. W 1904 roku z powodu pogarszającego się zdrowia, w wieku 71 lat Redner zamknął pracownię witrażową. Żył jeszcze 9 lat, z czasem sprzedał własną kamienicę i wraz z rodziną zamieszkał na pobliskiej ulicy Adalbertstrasse 72 ( obecnie ul. St. Wyszyńskiego ), gdzie na III piętrze nieistniejącej już dziś kamienicy wynajmował mieszkanie. Adalbert Redner zmarł w wieku prawie 80 lat w dniu 24 sierpnia 1913 roku. W nekrologu podkreślono poza wymienieniem zasług artystycznych, że odszedł ostatni z rodzeństwa biskupa Leo Rednera. Został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu. 

Adalbert Redner - Matka Boska Szkaplerzna ( 1875r.) - Foto Piotr Szczurek

Adalbert Redner - Anioł Stróż ( 1875r.) - Foto Piotr Szczurek

Kościół w Rychtalu przed renowacją w 2004r. Foto Piotr Szczurek

WSPÓŁCZESNY WYGLĄD KOŚCIOŁA W RYCHTALU

Foto Piotr Szczurek

Foto Piotr Szczurek

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

Foto: Ks. Mariusz Białobłocki

Foto: Ks. Mariusz Białobłocki

Foto Wojciech Talar

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

MONSTRANCJA RYCHTALSKA Z ROKU 1659

Foto Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Foto Wiesław Kaczmarek ( 2012r.)

RYCHTALSKA MONSTRANCJA W 2016 ROKU NA WYSTAWIE "WROCŁAWSKA EUROPA"  

(Więcej zdjęć w zakładce: Galerie Foto)

RELIKWIARZ RYCHTALSKI Z CZĄSTKĄ KOŚCI ŚW. JANA CHRZCICIELA

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

RYCHTALSKI RELIKWIARZ Z CZĄSTKĄ KOŚCI ŚWIĘTEJ JADWIGI ŚLĄSKIEJ

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

RYCHTALSKIE ORGANY WYKONANE W MIEJSCOWYM ZAKŁADZIE RZEMIEŚLNICZYM JOSEFA BACHA W ROKU 1914

Foto Piotr Szczurek

RELIKWIE OŁTARZOWE

Podczas remontu dachu probostwa w 2017r. na jego poddaszu zostały odnalezione relikwie ołtarzowe. Okazało się jednak, że pieczęcie, które zabezpieczają skrzynkę z relikwiami zostały wcześniej złamane. Same relikwie nie zostały skradzione.  Zgodnie z prawem kościelnym, złamanie pieczęci wyklucza jednak możliwość wystawienia ich do publicznego kultu. Z treści dokumentu umieszczonego na relikwiarzu dowiadujemy się, iż zawiera on doczesne szczątki św. Felicjan Męczennika i 1100 Dziewic Męczennic. Zapis ten budzi zdziwienie i niedowierzanie, jednak wytłumaczeniem tej zagadki jest fakt, iż do licznych patronów wrocławskiej katedry, której dziekanem jest autor dokumentu, należy również 1100 Dziewic Męczennic. 

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

Biskup Hermann Gleich.

„Roku Pańskiego 1896, dnia drugiego miesiąca Czerwca, Ja Hermann Gleich, Biskup tytularny Mallensis i Kanoniczny Sufragan Wrocławski SS. D.N. ? , Papieski Prałat Domowy Pontyfikalnego Tronu Asystent, Dziekan Kościoła Katedralnego, Doktor Ss. teologii, etc., ołtarz ten konsekrowałem i Relikwie s. Felicjana Męczennika i 1100 Dziewic Męczennic umieściłem”.

Św. Felicjan Męczennik

BISKUP FELICJAN MĘCZENNIK

Felicjan, biskup Foligno i męczennik. Przyjmuje się, iż był on pierwszym biskupem tego miasta i apostołem Umbrii. Jego działalność miałaby przypadać na czasy papieża Wiktora, który go ponoć osobiście wyświęcił na biskupa Foligno. Męczeństwo biskupa przypadałoby wedle tych samych przekazów na okres prześladowania Decjusza (249-251). Felicjan miałby wówczas 94 lata życia oraz 56 lat spędzonych na stolicy biskupiej. W martyrologiach wspominany jest 24 stycznia. Wzmiankę o nim spotyka się także pod dniem 20 października; pochodzi to stąd, że w r. 965 relikwie przeniesiono do Minden w Westfalii, zaś w r. 969 do Metzu. Częściowo wróciły one do Foligno w r. 1673. Od XV stulecia Felicjan przedstawiany bywa przez artystów z paliuszem. Jest to echo późnej legendy, wedle której wraz z nim otrzymał on od papieża Wiktora misję ewangelizowania. Felicjan jest ponadto wzywany przeciw trzęsieniom ziemi.

RZEŹBA CHRYSTUSA OBOK KTÓREJ NIE MOŻNA PRZEJŚĆ OBOJĘTNIE

Foto Ks. Mariusz Białobłocki

Kiedy spojrzymy na historię chrześcijańskich dzieł sztuki, to Jezus przedstawiany jest najczęściej jako ktoś doskonały, dlatego rzeźba autorstwa Grzegorza Michlaka, przedstawiająca Chrystusa zmartwychwstałego, jako żebraka z wyciągniętą w geście prośby ręką może szokować. Kiedy jednak czytamy Ewangelię, uświadamiamy sobie, że Jezus chciałby być raczej przedstawiany jak najmniejszy z Jego braci. Wokół naszych kościołów i w ich wnętrzach spotykamy wiele rzeźb Chrystusa, Matki Najświętszej i świętych, jednak rzadko pobudzają nas one do głębszej refleksji nad własnym życiem i raczej wydają się nam być czymś zupełnie oderwanym od rzeczywistości w której żyjemy.  Wolimy widzieć w nich piękno zastygłe w kamieniu czy drewnie, niż przesłanie, które miały nieść w zamyśle twórców. Mam nadzieję, że zobaczenie i dotknięcie sercem wizerunku Chrystusa w żebraczych łachmanach będzie prawdziwym wstrząsem dla wielu z nas, zwłaszcza, kiedy nie zdołamy odnaleźć się wśród tych o których mówią słowa wyryte w kamieniu: „Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść;byłem spragniony, a daliście Mi pić;byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie;byłem nagi, a przyodzialiście Mnie;byłem chory i w więzieniu, a odwiedziliście Mnie”. (Mt. 25, 35-36)

ARCHIWALNE FOTOGRAFIE WNĘTRZA KOŚCIOŁA W RYCHTALU

Ołtarz główny Św. Jana Chrzciciela w latach 40 - tych dwudziestego wieku.

Ambona w latach 40 - tych dwudziestego wieku.

Chrzcielnica w latach 40 - tych dwudziestego wieku.

Widok kościoła w latach 40 - tych dwudziestego wieku.

Widok kościoła w latach 40 - tych dwudziestego wieku.

Widok kościoła w latach 40 - tych dwudziestego wieku.

Organy z 1914r. wygląd w latach 40 - tych dwudziestego wieku.

Wnętrze kościoła w 1946r.

Ołtarz boczny MB Szkaplerznej w 1957r.

Ołtarz boczny Anioła Stróża w 1957r.

Ołtarz boczny Św. Anny w roku 1957.

Widok nawy w 1957r.

Polichromia sufitu kościoła w roku 1957.

Polichromia w prezbiterium wykonana w 1957r.

Chór i polichromia z 1957r.

KONTO PARAFIALNE

Spółdzielczy Bank Ludowy Kępno / o. Rychtal 27 8413 0000 0500

1443 2000 0002

Dzisiaj jest

sobota,
09 listopada 2024

(314. dzień roku)

Święta

Sobota, XXXI Tydzień zwykły
Rok B, II
Święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej

Licznik

Liczba wyświetleń:
6521006

Wyszukiwanie